Baziren behin bi anai, Ataungo domoaren inguruan bizi zirenak. Bi jentil txiki ziren, Agaotz eta Aizkaizto izena zuten. Aitzeta eta Asundegiren semeak ziren. Beti elkarrekin ibiltzen ziren eta bien artean harreman ona zuten, lagunik onenak balira bezala. Zortzi urteko mutikoak ziren, tamainaz ez oso altuak eta indarra ere gutxi. Gurasoak aldiz, alderantziz, tamainaz oso handiak eta indarra ere handia zeukaten. Ehizatutako animaliak jaten zituzten, erbiak, untxiak edota arrain desberdin ugari. Bestalde, ehizan ibiltzea ere asko gustatzen zitzaien, beraiek egiten zituzten lantzak, eta oso pozik ibiltzen ziren. Beraiek ziren euren familiako ume bakarrak, lagun asko zituzten baina herrian, eta ez ziren asko ikusten. Behin, egunero bezala jateko zerbaiten bila joan ziren beraien lantzekin. Erreka ondotik pasa eta lamiak agurtu zituzten, baina Agaotzek ezohikoa zen zerbait ikusi zuen, lamiak arraro zeuden, ez ziren ondo ikusten, lausotuta zeuden. Bi anaiei arraroa iruditu zitzaien baina aurrera egin zuten. Mendian gora hasi ziren eta Torto [...]

-Gertatu da jada Noaingo guda, gu gara hurrengoak, Mari, Marimunduko edo eta Aketegiko dama, lagun gaitzazu mesedez! Zu zara gure azken aukera! horrela egiten zuen otoi Amaiurgo gudari haietako batek. 1522. urtean, baskoiak zeuden Amaiurgo gazteluan gotortuta, inungo esperantzarik gabe, bertan, izututa, ihes egin gabe. Izan ere, euren etsaiak, gaztelarrak, 10.000 soldadu ziren, baskoiak berriz 200 besterik ez. Bazekiten gaztelarrak kupidorik gabe erasotuko zietela, izan ere, Etsaik, pertsonaia mitologikoak, bultzatu zituen gerra bortitzean hastera. Hori nahikoa ez bazen ere, Ingumaren erruz, Euskaldunek gauean ez zuten ondo lo egiten, amets gaiztoak eta ezbeharrak gertatzen zitzaizkielako. -Baliteke hau izatea gudurik gabe lo egingo diagun azken gaua. Egin dugu gure esku dagoen guztia, Marik laguntzea espero diat. - Ahal duguna egingo diau, gure ongizatea helburu dugula ahaztu gabe. Ez diagu geure burua gaztelarren eskuetan hain erraz utziko. Elkarrizketa honekin amaitu zuten afaltzen gudariek. Ez zekiten kanpotik laguntzarik jasoko ote zuten, zenbat tardatuko ote [...]

Bazen behin, Ataun herrian bizi zen hamabi urteko Garazi izeneko neska bat. Garaziri unibertso osoan gehien gustatzen zitzaiona bere amonak kontatutako istorioak entzutea zen. Egun batean herensuge baten aurka borrokatu zuen saguaren abenturak kontatzen zizkion, hurrengoan Txinako harresia zeharkatu nahi zuen merkatari xumearen bidaia… Zer ez zion kontatu amonak! Istorio horiek egiazkoak al ziren? Auskalo! Baina Garaziri horrek ez zion axola. Larunbatero, amonaren etxera joan, egongelako besaulki bigunean eseri, eta amonak zerbitzatzen zion txokolate beroaren usain gozoa dastatuz kontatzen zizkion istorio zoragarriei adi igarotzen zuen arratsaldea. Egun magikoa zen harentzat. Abenduko larunbat hotz batean, ohi bezala, amonaren etxera abiatu zen. Egun hartan sekretu handi bat jakiteko puntuan zegoen Garazi. Amona hizketan hasi zen: -Garazi, dagoeneko hamabi urte dituzu, asko hazi zara, eta buru argia duzu  -Garazik adi entzuten zion amonari, aurpegian adierazpen ezohikoa baitzuen - Hala ere, badago oraindik ez dakizun zerbait. Badago sekretu bat, gure familiako emakumeen mende egon dena [...]

Bazen behin, Asiako Ekialde Hurbilean bizi zen familia apal bat. Familia hau Palestinako, Gaza hirian dagoen Salah Al Deen auzoan bizi zen. Lau ziren familian: aitak, Ibrahim zuen izena, amak, Aida, seme gazteenak Danil eta seme zaharrenak, berriz, Amin. Duela pare bat urte, aitona gerran hil zenetik misil baten eztandaren ondorioz, amona Mira ere beraiekin bizi zen. Baina geroz eta ahulago eta tristeago ikusten zuten etxekoek. Ez zekiten triste zegoelako edo gaixo zegoelako zen. Ez ziren kondizio onenetan bizi, ez. Bi gelatako etxe txiki batean bizi ziren. Gela horietako bat komun txiki bat zen eta bestea, berriz, bai sukaldatzeko eta bai lo egiteko erabiltzen zutena. Su batek, mahai batek eta kaletik hartutako koltxoi zahar batzuek osatzen zuten bigarren gela hori. Gau luze eta beldurgarri batean, Ibrahim ezin lo egin zebilen, koltxoian alde batera eta bestera. Urrunean gerraren soinu beldurgarriak entzuten ziren, misilen eztanda hotsa, armen tiro hotsa, pertsonen garraxiak… Soinu [...]

Egun eguzkitsu batean, baziren neska-mutil batzuk, abentura ikaragarri gogoko zutenak. Uda zen eta aspertuta zeuden arrats batean, ideia bat izan zuen Nahia izeneko neska batek. Bera zen denetan ausartena: - Joango al gara Agautz aldera? - Zertara? - galdetu zuten besteek. - Diotenez, aspaldiko garaietan izaki mitologikoak bizi ziren bertan, eta hori ikertzera joatea pentsatu dut, zereginik ez dugunez… - Ongi da, baina nik lehenengo etxera joan behar dut. - Baita nik ere, eta bide batez prismatikoak, iparrorratza eta beste hainbat gauza ekarriko ditut. - Ederki! Gero 16:30etan elkartuko gara parkean. Horrela hasi zen neska-mutilen abentura handia. Heldu zen parkera joateko ordua. 16:30ak ziren eta neska-mutilak irrikitan zeuden Agautzera joateko. Zerbait aurkituko zuten esperoan zeuden denak. - Dena prest? - Bai! - erantzun zuten denek batera. - Abia gaitezen ba! Bidean kanta-kantari joan ziren denak. - Sardina baat! - Sardina baat! Iritsi ziren Aiara. - Orain nondik da Nahia? - [...]

Orain dela 1000 urte, dinosauroak existitu eta handik askora, jentilak eta apaizek sortzen hasi zirenean, mitologiaren mundua irekitzen hasi zen. Oraintxe hasiko naiz ipuina idazten. Lehen esan dudan bezala, orain dela 1000 urte, Ataungo Lizarraustiko basoan, Tartalo izeneko jentil zahar bat zen, ia 100 urte zituen eta Sastarri izeneko kobazulo batean bizi zen. Tartalok bizar grisa zuen zilborreraino iristen zitzaiona. Bere buruan zeukan ilea ere gris-grisa zen, bere bizar luzea bezala. Eta kakamokordo bat bezain marroia zen larruzko jantzi bat ibiltzen zuen egunero. Oinutsik ibiltzen zen, bere oinak ohituta zeuden basoko eta mendiko lurretan egoten. Adar zatitxoek ez zioten ezer egiten, azkure pixka bat egiten zioten bakarrik. Harri bat apaltzen zuenean ezer gertatuko ez balitz bezala egoten zen. Ataun herrian, sorgin asko bizi ziren eta horietako batek Marimunduko izena zuen. Eta ba al dakizue zein den gure ipuineko azken pertsonaia? Ba, Herensuge gaiztoa da! Lizarraustiko basoa erretzen zuen urtero eta [...]

Kaixo! Ni Mara Etxeberria naiz. Nire ustez neskato arrunt bat naiz baina nire lagunek kontrakoa diote. Oso-oso pija naizela eta batez ere pelotera, hau da, irakasleei men egitea gustatzen zaidala. Badakizue, bihar nire urtebetetze eguna dela? 11 urte betetzen ditut. Ez dut ideiarik ere, zer oparituko didaten. Ataunen bizi gara. Gipuzkoako herri txiki, baina, oso luzea da. Nire familiarekin bizi naiz. Aitak Peio du izena, oso zintzoa da nahi dudan guztia erosten dit. Amak, Amaia du izena. Amarekin liskar asko izaten ditut, baina nire nebarekin egunero. Gaiztakeriak egin eta gero, gainera, errua niretzako. Ondoren, eskolara joan naiz. Adi egon behar dut, nota onak ateratzeko. Baina, batzuetan piska bat zaila egiten zait, denbora guzti-guztian kasu egitea. Etxera iritxi naizenean, aitonak deitu egin dit telefonoz, zer nahi dudan urtebetetzerako opari galdetzeko. Hurrengo eguna iritsi da. Goizean, arropa mordoa oparitu didate. Eskola orduak, oso luzeak joan zaizkit. Patioko ordu iritsi denean, ekarri dudan [...]

Duela bi urte San Gregorion ume batzuk jentiletan jolasten ari ziren. Umeak oso bihurriak ziren. Halako batean Añesek esan zuen: -Nik Torto izan nahi dut. - Nik ere bai! Eta egunak joan eta egunak etorri umeak beti berdin zeuden. Baina egun batean, jolasten ari zirela umeak jentil bihurtu ziren. Familiak erabat kezkatuta geratu ziren zer egin jakin gabe. Orduan herriko apaizarengana joan ziren eta azkenean familiek apaizari eskatu zien laguntzeko. Apaizak errezatuz lagundu zien. Baina umeak ez ziren berriz ume bihurtu. Familiak triste orduan Mariren kobara joan ziren laguntza eskatzera. Marik esan zien: - Zer egiten duzue hemen? - Gu, zure laguntzaren bila gatoz. - Zer nahi duzue? - Gure umeak jentil bihurtu dira eta ez dira berriro ume bihurtzen Gure seme-alabak nahi ditugu. Orduan Marik esan zuen: - Bale badakit zer behar duzuen. Zuek ingumak behar dituzue. Marik ingumei deitu zien. Gurasoak ingumekin jentil umeengana joan ziren. Orduan ingumek [...]

Orain dela urte asko eta asko herri txiki batean bazen Nahia izeneko neskatxa bat. Nahia, maitagarria, langilea, alaia eta ederra zen. Baita abenturazalea ere. Egun batean, amak esan zion: - Nahia ur bila joan behar duzu iturrira - Bai ama. Eta Nahia joan egin zen amak esandakoa betetzera. Baina gehiegi tardatzen zuen ontziak betetzen eta azkenean gaua egin zen. Orduan basoan Ingumak atera ziren! - Haze beldurra!!!!!!!!! . Bat-batean Nahia builaka hasi zen, esanez: - Lagundu!!!Laguntza!!! Mesedez lagunduuuuu!!!!!!!!!! Ingumak erantzun zion: - Ez dizu inork entzungo. Zergatik zaude hemen? - Ni zera ba…Lanak egiten ari nintzela, ba gaua egin zait eta orduan zuek atera zarete. - Bai, kar,kar ! orain zuk gure tripan bukatuko duzu .Kar, kar, kar! - Eeeezzz lagunduuu!!!!!!!!!!! Orduantxe, gauza harrigarria gertatu zen , Nahiaren lagunak bere bila zebiltzan eta han agertu ziren. Denek oihuka esan zuten: - Utzi iezaiozu bakean!! Geure laguna da eta lagunak babestuegiten [...]

Behin batean, Ataun izeneko herrixka batean, Arene izeneko neskatxa bat bizi zen. Dakizuen bezala, urriaren 31an, gau beltza ospatzen da eta bere lagunak gonbidatu zituen Astigarragara paseo bat ematera. Astigarragara iritsi zirenean, bat-batean, bere lagunak desagertu egin ziren!! Eta Arene bakar-bakarrik geratu zen. Halako batean, inguma ilun-ilun bat azaldu zitzaion eta garrasi egin zuen: -Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa! oihu egin zuen arenek. Arenek ez zuen ulertzen zer pasatzen ari zen. Orduan ingumak esan zion: - Ze ari haiz hemen, gau beltzean bakarrik!. - Nire lagunak desagertu egin dira. Izan zen Areneren erantzuna. Eta ingumak erantzun zion: - Agur! Ni banoa! Orduan ingumak Arene lurrera bota eta Jentilbaratza mendira joan zen.